மதராசபட்டினம் (2010) - திரை விமர்சனம்

கமர்சியல் வெற்றிதான் முக்கியம் என பஞ்ச் டயலாக்குகள் குத்துப்பாட்டுகள்....மீதி எல்லாம் மொக்கையான காட்சிகள் என எடுக்காமல் தைரியமாக இடைச்செருகல் இல்லாத திரைக்கதையை இயக்கியதற்காக விஜய்க்கும், தொடர்ந்து வித்தியாசமான படங்களையே தயாரித்துவரும் AGS நிறுவனத்துக்கும் முதலில் ஒரு நன்றி....

ஒரு வெள்ளைக்காரக் கவர்னர் பெண்ணுக்கும் இந்திய சலவைத் தொழிலாளி ஒருவனுக்கும் ஏற்படும் காதல்தான் படம். அதனை நம் மனதிற்கு மிகவும் அருகில் சொல்லி நம்மை ஆச்சரியப்படுத்துகின்றனர் இந்தப் படக்குழுவினர்.

பரிதியிடம் (ஆர்யா) ஒரு பொருளைக் கொடுப்பதற்காக சாவின் விளிம்பில் நிற்கும் அவனது பழைய காதலி எமி வில்கின்சன் (கரோல் ட்ரங்க்மர்) இந்தியா வருவதில் இருந்து துவங்குகிறது படம். அவனைத்தேடுவதற்கு அவரிடம் இருக்கும் ஒரே தடயம், 60 ஆண்டுகளுக்கு முன் அவர் எடுத்த பரிதியின் ஒரு புகைப்படம் மட்டுமே...


தேடுதல் நடந்து வரும் போது எமி அவரது பழைய நிகழ்வுகளை நினைத்துப் பார்ப்பதாகப் படம் நகர்கிறது. இளம் வயது எமியாக எமி ஜேக்சன். இவரது அழகு, நடிப்பு.......இரண்டுமே அசத்தல். முதிர்ந்த எமியாக வரும் கரோல் ட்ரங்க்மரும் சிறப்பாய் நடித்திருக்கிறார்...படத்தில் பெரும்பாலும் இவரது கண்கள் மட்டுமே நடிக்கின்றன....அதிலும் ஒவ்வொரு முறையும் வெள்ளைக்காரிதானே, இவருக்கு எங்கே தெரியப்போகிறது என (அவருக்கு தமிழ் தெரியும் என்பது தெரியாமல்) அவரது பேத்தியிடம் ஏமாற்றிப் பணம் வாங்கும் போதெல்லாம்....அவர் வெளிப்படுத்தும் பார்வை......நமக்கே கூசுதுங்க............


தனக்கு மட்டுமே ஸ்கோப் இருந்தால்தான் நடிப்பேன் என அடம்பிடிக்கும் ஹீரோக்களுக்கு மத்தியில், ஆர்யா வித்தியாசமானவராக இருக்கிறார்..........இதில் அவரது பாத்திரம் உணர்ந்து அழகாய் நடித்திருக்கிறார். இவர் போலவே எல்லா ஹீரோக்களும் மாறினால் தமிழில் நிச்சயம் நிறைய நல்ல படங்களை எதிர்பார்க்கலாம்....

வித்தியாசமான படங்கள் என்றாலே அது என்னவோ G.V பிரகாஷ் குமாருக்கே வாய்ப்பு கிடைக்கிறது. இந்தப் படத்தில் பின்னணி இசையிலும் சரி...பாடல்களிலும் சரி.....படத்துடன் ஒன்ற வைத்திருக்கிறார். அதிலும்...ஆர்யா ஆங்கிலத்தில் கற்றுக்கொண்ட வார்த்தைகளை எமியிடம் கூற முயற்சித்துத் தடுமாற....மறந்திட்டியா...என அவர் திடீரேன தமிழில் கேட்கும்போது ஆர்யா அவரை ஆச்சரியத்துடன் பார்க்க...பின்னணியில் தான தோம்தனன.....என ஆரம்பித்து, பூக்கள் பூக்கும் தருணம்....பாடல் ஆரம்பிக்கிறது....அந்த இடத்தில் நாமும் அவர்களுடன் சேர்ந்து அதே உணர்வுடன் பயணிக்கிறோம்.......அசத்தல்....அதே போன்று காற்றே.... பாடலிலும் அதே உணர்வு........அருமை..............


கிரீடம், பொய் சொல்லப்போறோம் போன்ற அவரது முந்தைய படங்களில் சற்று சருக்கிய இயக்குனர் விஜய்....இதில் மிகவும் கவனமாக, கடினமாக உழைத்திருக்கிறார்....அவரது மற்றும் அவரது குழுவினரின் உழைப்பு ஒவ்வொரு ஃபிரேமிலும் தெரிகிறது.......................கலக்கிட்டீங்க விஜய்.............

படத்தில் நெகிழவைக்கும் காட்சிகள் நிறைய....

பூக்கள் பூக்கும் தருணம் பாடல் ஆரம்பம்..........
400 வருசம் கழிச்சு முதல் முறையா வெள்ளைக்காரனை அடிச்சிருக்கோம் என்று எம்.எஸ் பாஸ்கர் சொல்வது........(உண்மையில் அந்தச் சண்டை முழுவதுமே நெகிழ்ச்சிதான்)...........
நாசரும் பாலாசிங்கும் கட்டித்தழுவும் இடம்......
சுதந்திரம் கிடைத்தவுடன் பெரியவர் ஒருவர் எமியின் ஆடையில் இந்தியக்கொடியைக் குத்திவிட்டு அவர் எனப்பார்த்து அதைத் திரும்ப எடுக்க வரும்போது அவர் அதை மறுப்பது.......
எமி சலவைத்தொழிலாளிகளின் குழந்தைகளிடம்.......அவர் கவர்னராகி....பள்ளிக்கூடம் கட்டுவேன், கல்லூரி கட்டுவேன், மருத்துவமனை கட்டுவேன்....எனச்சொல்லும் போது ஒரு சிறுமி...."எங்க வண்ணாந்தாரையை திருப்பித் தருவீங்களா....." எனக் கேட்குமிடம்...
எமி தன் காதலன் உயிர் பிழைத்தால் போதுமென...ஆர்யாவை படகில் இருந்து தள்ளிவிட.....மயங்கிய நிலையிலும் அவரது கைகள் படகு முனையைப் பிடித்திருக்கும் காட்சி.........
இன்னும்........................

இந்தப் படத்துல குறையே இல்லையா.............நிறைய நல்ல விசயம் இருக்கும்போது குறைகளைப் பெருசா நினைக்க வேனாம் இல்லீங்களா...

போங்க போய் இந்தப்படத்தை தியேட்டர்ல பாருங்க...............

மொத்தத்தில் உணர்வுப்பூர்வமான ஆட்களின் சிறந்த படங்களின் பட்டியலில் இந்தப் படத்திற்கும் நிச்சயம் ஒரு இடம் உண்டு.........................